Το Sd.Kfz 251 ήταν ένα γερμανικό, μεσαίο, τεθωρακισμένο μέσο μεταφοράς από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος κατασκευάστηκαν το 1935 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε το 1939-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή περίπου 14.500 μονάδων. Το Sd.Kfz 251 κινούνταν από έναν εξακύλινδρο κινητήρα Maybach HL 42 TURKM με 100 ίππους .
Το Sd.Kfz 251 αναπτύχθηκε ως νέος, βασικός μεταφορέας μισής τροχιάς των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Η σχεδίασή του βασίστηκε στο βαρύ τρακτέρ Sd.Kfz.11, με πολλά στοιχεία να έχουν αλλάξει στο προσαρμοσμένο πλαίσιο: προστέθηκε νέα δεξαμενή καυσίμου, η θέση του τιμονιού και το σύστημα εξάτμισης επανασχεδιάστηκε. Κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής, δημιουργήθηκαν τέσσερις βασικές εκδόσεις του Sd.Kfz 251 (Ausf. A, B, C και D), ωστόσο, όσον αφορά τις λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής (ειδικά την έκδοση C) και μια ελαφρώς διαφορετική διάταξη στοιχείων μέσα στην άτρακτο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκαν περισσότερες από 20 παραλλαγές και εκδόσεις του Sd.Kfz 251. Η χρονολογική πρώτη ήταν η Sd.Kfz 251/1, η οποία ήταν η βασική έκδοση, οπλισμένο με δύο πολυβόλα MG34 ή MG42 και ικανό να φέρει έως 10 στρατιώτες αποβίβασης. Το 1941 αναπτύχθηκε μια έκδοση του Sd.Kfz 251/2, οπλισμένος με όλμο 80 χλστ. Υπήρχε επίσης μια έκδοση του Sd.Kfz 251/3, που ήταν όχημα επικοινωνίας και ραδιοεπικοινωνίας με διάφορα σετ ραδιοφωνικών σταθμών και κεραιών. Το 1942, αναπτύχθηκε η παραλλαγή Sd.Kfz 251/9 Stummel, οπλισμένη με ένα κοντόκαννο πυροβόλο όπλο 75 χιλιοστών StuK 37. Πιο ενδιαφέρουσες εκδόσεις ήταν η Sd.Kfz 251/16 με δύο φλογοβόλα ή η Sd.Kfz 251/20 UHU εξοπλισμένη με εκπομπή υπέρυθρης ακτινοβολίας και προοριζόμενη για στόχευση τη νύχτα. Αυτοκίνητα Το Sd.Kfz 251 όλων των εκδόσεων χρησίμευσε κυρίως σε τεθωρακισμένες μεραρχίες και τεθωρακισμένους γρεναδιέρους σε όλα σχεδόν τα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: από την εκστρατεία του Σεπτεμβρίου (1939), έως την εκστρατεία στη Γαλλία (1940), πολεμώντας στα Βαλκάνια και τη Βόρεια Αφρική (1941). -1943) μετά από αγώνες στο Ανατολικό (1941-1945) και στο Δυτικό (1944-1945) μέτωπο.
Το Schweres Wurfgerät 40 (SWG 40 για συντομία) είναι ένας γερμανικός εκτοξευτής μη κατευθυνόμενων πυραύλων πολλαπλών απαγωγών από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρωτότυπα αυτού του όπλου δημιουργήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1930 και τέθηκαν σε υπηρεσία στο τέλος του 1940/1941. Το SWG 40 μπορούσε να εκτοξεύσει δύο τύπους βλημάτων με διαμέτρημα 280 mm και 320 mm. Το εύρος των βολών τους ήταν από περίπου 1900 έως περίπου 2200 μέτρα και το βάρος του βλήματος ήταν 79 ή 82 κιλά. Το Schweres Wurfgerät 40 αναπτύχθηκε ως σύστημα πυραυλικού πυροβολικού αφιερωμένο κυρίως στην καταστροφή επιφανειακών στόχων και ανθρώπινου δυναμικού του εχθρού. Από την αρχή θεωρήθηκε ότι οι οβίδες θα είχαν μεγαλύτερη ισχύ πυρός από τις κλασικές οβίδες πυροβολικού των 105 ή 150 mm, κάτι που επίσης επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό. Λόγω της χρήσης ενός κυρίως ξύλινου εκτοξευτήρα, το κόστος παραγωγής του συστήματος ήταν σχετικά ευνοϊκό, εν όψει της επίδρασης της χρήσης αυτού του όπλου. Αξίζει να προστεθεί ότι το Schweres Wurfgerät 40 χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο σε ρυμουλκούμενη έκδοση, αλλά και σε κινητή έκδοση - στον μεταφορέα Sd.Kfz.251/1 "Stuka zu Fuss" ή σε ένα γαλλικό τρακτέρ Chenilette UE.