Γερμανικό αντιαρματικό πυροβόλο 7,5 εκ. Pak 40 (7,5 εκ. Panzerabwehrkanone 40) από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εργασίες σε αυτό το κανόνι πραγματοποιήθηκαν το 1939-1941 από τους Krupp και Rheinmetall. Σημαντική επιτάχυνση του ερευνητικού έργου σημειώθηκε μετά την έναρξη της Επιχείρησης Barbarossa και τη συνάντηση από γερμανικές τεθωρακισμένες μονάδες των αρμάτων μάχης KW-1 και T-34. Το πυροβόλο Pak 40 εισήχθη σε μονάδες γραμμής από τα τέλη του 1941. Χάρη στις υψηλές του παραμέτρους, έγινε το κύριο γερμανικό αντιαρματικό όπλο μέχρι το τέλος του πολέμου. Ήταν σε θέση να εμπλακεί σε πυρομαχίες με οποιαδήποτε σοβιετικά και συμμαχικά άρματα μάχης, μέχρι την εμφάνιση οχημάτων όπως τα IS-2, M26 Pershing και Centurion. Την περίοδο 1941-1945, κατασκευάστηκαν πάνω από 29.000 από αυτά τα όπλα (συμπεριλαμβανομένων κανονιών που τοποθετήθηκαν σε καταστροφείς αρμάτων μάχης). Το κύριο μειονέκτημά του ήταν το σχετικά μεγάλο βάρος του, που απαιτούσε τη χρήση τρακτέρ πυροβολικού για τη μεταφορά του. Λόγω του μεγάλου εύρους των πυρομαχικών που μπορούσε να πυροβολήσει, χρησιμοποιήθηκε συχνά ως πυροβόλο πεδίου. Τα βάρη των βλημάτων κυμαίνονταν από 4,1 κιλά έως 6,8 κιλά. Τεχνικά στοιχεία: διαμέτρημα: 75 mm, βάρος: 1425 kg, αρχική ταχύτητα: 930 m / s (υπό διαμέτρημα κέλυφος), ταχύτητα βολής: 14 βολές / λεπτό. Μετά τον πόλεμο, το όπλο Pak 40 χρησιμοποιήθηκε στους στρατούς, μεταξύ άλλων, Αλβανία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία, Φινλανδία, Ρουμανία και Ουγγαρία.
Το Sd.Kfz 251 ήταν ένα γερμανικό, μεσαίο, τεθωρακισμένο μέσο μεταφοράς από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος κατασκευάστηκαν το 1935 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε το 1939-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή περίπου 14.500 μονάδων. Το Sd.Kfz 251 κινούνταν από έναν εξακύλινδρο κινητήρα Maybach HL 42 TURKM με 100 ίππους .
Το Sd.Kfz 251 αναπτύχθηκε ως νέος, βασικός μεταφορέας μισής τροχιάς των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Η σχεδίασή του βασίστηκε στο βαρύ τρακτέρ Sd.Kfz.11, με πολλά στοιχεία να έχουν αλλάξει στο προσαρμοσμένο πλαίσιο: προστέθηκε νέα δεξαμενή καυσίμου, η θέση του τιμονιού και το σύστημα εξάτμισης επανασχεδιάστηκε. Κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής, δημιουργήθηκαν τέσσερις βασικές εκδόσεις του Sd.Kfz 251 (Ausf. A, B, C και D), ωστόσο, όσον αφορά τις λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής (ειδικά την έκδοση C) και μια ελαφρώς διαφορετική διάταξη στοιχείων μέσα στην άτρακτο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκαν περισσότερες από 20 παραλλαγές και εκδόσεις του Sd.Kfz 251. Η χρονολογική πρώτη ήταν η Sd.Kfz 251/1, η οποία ήταν η βασική έκδοση, οπλισμένο με δύο πολυβόλα MG34 ή MG42 και ικανό να φέρει έως 10 στρατιώτες αποβίβασης. Το 1941 αναπτύχθηκε μια έκδοση του Sd.Kfz 251/2, οπλισμένος με όλμο 80 χλστ. Υπήρχε επίσης μια έκδοση του Sd.Kfz 251/3, που ήταν όχημα επικοινωνίας και ραδιοεπικοινωνίας με διάφορα σετ ραδιοφωνικών σταθμών και κεραιών. Το 1942, αναπτύχθηκε η παραλλαγή Sd.Kfz 251/9 Stummel, οπλισμένη με ένα κοντόκαννο πυροβόλο όπλο 75 χιλιοστών StuK 37. Πιο ενδιαφέρουσες εκδόσεις ήταν η Sd.Kfz 251/16 με δύο φλογοβόλα ή η Sd.Kfz 251/20 UHU εξοπλισμένη με εκπομπή υπέρυθρης ακτινοβολίας και προοριζόμενη για στόχευση τη νύχτα. Αυτοκίνητα Το Sd.Kfz 251 όλων των εκδόσεων χρησίμευσε κυρίως σε τεθωρακισμένες μεραρχίες και τεθωρακισμένους γρεναδιέρους σε όλα σχεδόν τα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: από την εκστρατεία του Σεπτεμβρίου (1939), έως την εκστρατεία στη Γαλλία (1940), πολεμώντας στα Βαλκάνια και τη Βόρεια Αφρική (1941). -1943) μετά από αγώνες στο Ανατολικό (1941-1945) και στο Δυτικό (1944-1945) μέτωπο.