Italeri 1236 Sea Harrier FRS.1

Το BAe Harrier είναι ένα βρετανικό μονοθέσιο μαχητικό, επιθετικό και αναγνωριστικό αεροσκάφος V / STOL με δομή ντουραλουμίου, μισού κελύφους. Η προέλευση της κατασκευής του Harrier βρίσκεται το 1957, όταν ο Λόρδος Sydney Camm της Hawker Aircraft και ο Dr. Stanley Hooker της Bristol Siddeley Engines ξεκίνησαν την κατασκευή ενός τακτικού αεροσκάφους χρησιμοποιώντας τον πιο πρόσφατο κινητήρα turbo-fan από τα εργοστάσια του Μπρίστολ, τότε γνωστό ως BS. 53. Προσαρμόστηκε ειδικά στο διάνυσμα κάθετης ώθησης εξασφαλίζοντας την κατακόρυφη απογείωση ενός αεροσκάφους με σταθερά φτερά. Τα καυσαέρια του κινητήρα κατευθύνθηκαν σε τέσσερα κλιμακωτά ακροφύσια τοποθετημένα ανά ζεύγη στο μπροστινό και στο πίσω μέρος της ατράκτου. Το εύρος περιστροφής των ακροφυσίων ξεπέρασε τις 90 μοίρες, γεγονός που επέτρεψε στα καυσαέρια να κατευθύνονται απευθείας προς τα πίσω σε κανονική πτήση, κατακόρυφα προς τα κάτω για απογείωση και προσγείωση ή σε οποιαδήποτε γωνία κατά τη φάση μετάβασης. Γύρω από τον κινητήρα, ο Camm κατασκεύασε ένα συμπαγές, συμβατικό, μεταλλικό πλαίσιο με ψηλά φτερά. Στο μπροστινό μέρος της ατράκτου υπήρχε μια καμπίνα ενός ατόμου, δίπλα στην οποία υπήρχαν δύο σταθερές, σταθερές εισαγωγές αέρα για κινητήρες με ημικυκλική διατομή. Τα δίτροχα κύρια και μονότροχα οχήματα είναι κατασκευασμένα παράλληλα στον κεντρικό άξονα της ατράκτου. Το πρώτο από τα έξι πρωτότυπα απογειώθηκε για πρώτη φορά στις 21 Οκτωβρίου 1960. Μετά από λιγότερο από ένα χρόνο, έγινε μια πλήρης μετάβαση από κάθετη ανάβαση στην οριζόντια πτήση και αιώρηση ξανά. Τον Φεβρουάριο του 1965, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου παρήγγειλε έξι δοκιμαστικά αεροσκάφη. Αυτά ήταν τα πρώτα παραδείγματα που έλαβαν το όνομα Harrier. Εκτός από τη Μεγάλη Βρετανία, ο μόνος χρήστης του τυπικού αεροσκάφους Harrier είναι το Ισπανικό Ναυτικό, όπου τα αεροσκάφη είναι γνωστά ως Matador. Μέχρι σήμερα, έχουν παραχθεί περίπου δώδεκα εκδόσεις του αεροσκάφους Harrier. Χρονολογικά, το πρώτο ήταν το Harrier GR.1 (ένα επιθετικό αεροσκάφος που τέθηκε σε υπηρεσία το 1969). Η έκδοση T.3 δημιουργήθηκε γρήγορα, δηλαδή μια σχολική έκδοση για δύο άτομα του Harrier GR.1. Η επόμενη έκδοση είναι το Harrier GR.3, το οποίο είναι η πιο σύγχρονη έκδοση επίθεσης αυτού του αεροσκάφους εξοπλισμένο με κινητήρες Pegasus 11 Mk 103. Από το 1978 παράγεται και η έκδοση με την ένδειξη Sea Harrier, το μοντέλο FRS.MK.1 της που διακρίθηκε κατά τον πόλεμο των Φώκλαντ.το 1982 ως μαχητικό επιθετικό αεροσκάφος. Ως αποτέλεσμα της εμπειρίας που αποκτήθηκε από αυτόν τον πόλεμο, δημιουργήθηκε η έκδοση FA.2, η οποία έχει καλύτερα ηλεκτρονικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός υπέροχου ραντάρ Blue Vixen, μεγαλύτερο ωφέλιμο φορτίο και μπορεί να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη γκάμα όπλων. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση GR.3): μήκος: 14,37m, άνοιγμα φτερών: 7,6m, ύψος: 3,42m, μέγιστη ταχύτητα: 1185km/h, μέγιστη ταχύτητα ανάβασης: 254m/s, ακτίνα μάχης: 420km, οπλισμός: σταθερό - μη εξοπλισμένο , αναρτημένο - έως 3176 κιλά φορτίου.