Βασικές πληροφορίες
| Παραγωγός | Airfix |
| Κωδικός προϊόντος | afx10170 |
| Βάρος: | 0.89 kg |
| Ean: | 5014429101700 |
| Κλίμακα | 1:144 |
| Μέγεθος | 326 x 0 mm |
| Αριθμός εξαρτημάτων | 94 |
| Βαφή | 113 130 148 19 191 201 22 33 34 82 87 94 |
| Προσθήκη στον κατάλογο: | 30.10.2004 |
| Επιγραφές | Space-shuttle |
Kiedy ostatnia misja Apollo wieńczyła program lotów na Księżyc w ośrodkach NASA trwały już prace nad urzeczywistnieniem kolejnego projektu na drodze ku podbojowi przestrzenii kosmicznej - opracowaniu Kosmicznego Systemu Transportowego. Pierwotnie zakładano, że powstanie system o możliwości ponownego wykorzystania w całości, jednak ostatnecznie możliwe było tylko połowiczne zrealizowanie takiego planu. Prom Kosmiczny jakim go znamy do dzisiaj składa się zatem z właściwego statku kosmicznego - Orbitera oraz osobnego, wynoszącego go w przestrzeń systemu silników i zbiornika paliwa, jako jedynego wykorzystywanego jednorazowo. Orbiter kształtem przypominający samolot, jest w istocie ogromnym transporotwcem, mierzącym ponad 40 metrów długości i o rozpiętości skrzydeł sięgającej 25 metrów. W specjalnie przystosowanym przedziale bagażowym moze zaś przenosić ciężar do 30 ton, natomiast w przedziale pasażerskim 7-osobową załogę. Co się tyczy sekcji dodatkowych silników to ich wymiary są jeszcze bardziej
imponujące: długość zarówno silników jak i wypełnionego paliwem i ciekłym tlenem zbiornika przekracza 50 metrów. Użycie tak skomplikowanego i kosztownego systemu było konieczne aby prom mógł się wznieść na orbitę ziemską. Podczas startu nie wystarczyłyby silniki samego Orbitera i dopiero dzięki dopalaczom uzyskiwany jest niewyobrażalny ciąg ponad 3 milionów ton. Po starcie, na wysokości około 45 kilometrów, przy prędkości niemal 5000 km/h dodatkowe silniki są odrzucane i na spadochronach bezpiecznie opadają do oceanu. Następnie, po mniej więcej 9 minutach lotu, kiedy Orbiter osiąga pułap 110-120 kilometrów, lecąc juz z prędkością 27000 km/h odczepia się także zbiornik. Tego już nie udaje się odzyskać i spala się w atmosferze.
Η εξερεύνηση του διαστήματος είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας. Με τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο διάστημα και το φεγγάρι, το μέλλον της Γης έχει ωθηθεί σε νέες τροχιές. Οι πρώτοι πύραυλοι που σχεδιάστηκαν για διαστημικά ταξίδια, ωστόσο, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο μία φορά, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους για τις αποστολές. Σύντομα έγινε σαφές ότι η επιτυχής κατάκτηση του διαστήματος δεν μπορούσε να συνεχιστεί με τη χρήση τόσο δαπανηρών τεχνολογιών. Το 1972, η NASA, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία άρχισε να ερευνά ένα επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημόπλοιο. Το αποτέλεσμα του έργου ήταν ένας συνδυασμός ενός πυραύλου και ενός αεροσκάφους γνωστού ως διαστημικό λεωφορείο. Το λεωφορείο με μια τεράστια δεξαμενή καυσίμου μπορεί να εκτοξευτεί στο διάστημα χάρη στην ισχύ τριών δικών τους κινητήρων και δύο βοηθητικών πυραύλων. Το ίδιο το πορθμείο φτάνει τις διαστάσεις ενός αεροσκάφους μεσαίου μεγέθους, που μεταφέρει πλήρωμα περίπου επτά ατόμων και κυρίως φορτίο. Ο στόλος των διαστημικών λεωφορείων μας έδωσε νέες ευκαιρίες να αναπτύξουμε τις δραστηριότητές μας στο διάστημα. Οι δορυφόροι μπορούν να τοποθετηθούν σε τροχιά από διαστημικά λεωφορεία, καθώς και στοιχεία διαστημικών σταθμών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον ως αφετηρία για περαιτέρω διαστημική εξερεύνηση.
Λάθος στην περιγραφή; Δηλώστε το πρόβλημα
Οι γνώμες των πελατών μας
...