M-Model 32132 Squire XIV c.

Στον πρώιμο Μεσαίωνα, ένα άτομο που κουβαλούσε ένα όπλο και μια ασπίδα πίσω από έναν πολεμιστή αλόγων ονομαζόταν κυνηγός. Ωστόσο, στον πλήρη, και ιδιαίτερα στον ύστερο Μεσαίωνα (14ος-15ος αι.), ένας νεαρός άνδρας που βοηθούσε έναν ιππότη και που έμαθε ένα στρατιωτικό επάγγελμα από αυτόν ονομαζόταν κυνηγός. Η θέση του ιππότη θεωρούνταν απαραίτητη πριν ανακηρυχθεί ιππότης. Ο σκιέρης στην πραγματικότητα προερχόταν πάντα από ιπποτική οικογένεια και στο πλευρό του ιππότη του, έμαθε τα μυστικά της ιππασίας, χρησιμοποιώντας λευκά όπλα (ειδικά ένα σπαθί, αλλά όχι μόνο) και χρησιμοποιώντας ένα τόξο, και σπάνια δελεαστικό. Σήμερα θα λέγαμε επίσης ότι φρόντισε τη φυσική του κατάσταση μέσα από διάφορες ασκήσεις. Στην αυλή του ιππότη του, αφομοίωσε και τον κώδικα του ιππότη. Ήταν επίσης υπεύθυνος για άλλα καθήκοντα: φρόντιζε το όπλο και τον πολεμικό άλογο του ιππότη, σε περίπτωση θανάτου του άλογου έπρεπε να φροντίσει για την παράδοση ενός νέου αλόγου, να συνόδευε αιχμαλώτους ή να βοηθούσε τον ιππότη κατά τη διάρκεια τουρνουά ιπποτών. Κατά τη διάρκεια της πολεμικής αποστολής, συνόδευσε τον κύριό του και στάθηκε μαζί του για να πολεμήσει. Θεωρήθηκε η μεγαλύτερη τιμή να κάνει έναν ιππότη στο πεδίο της μάχης, κάτι που προέκυψε από τα πλεονεκτήματά του στη μάχη, καθώς και από το θάρρος και τη γενναιότητά του.