Zvezda 8209 Stands, Cards,

Ο ιπποτισμός είναι ουσιαστικά ένα κοινωνικό κράτος, που αποτελείται από «επαγγελματίες» πολεμιστές αλόγων, το οποίο αναπτύχθηκε στην Ευρώπη κατά τον 10ο-11ο αιώνα και στα τέλη του Μεσαίωνα (15ος αιώνας) μετατράπηκε σε ευγενείς. Φυσικά, αυτό το κράτος είχε τα δικά του δικαιώματα, προνόμια, έθιμα και τελετές (π.χ. ιππότης) που το ξεχώριζαν από τον κλήρο ή την αστική τάξη. Από στρατιωτική άποψη, απλοποιώντας και γενικεύοντας, μπορεί να υποτεθεί ότι ο μέσος οπλισμός ενός μέσου Ευρωπαίου ιππότη εξελίχθηκε αρκετά σημαντικά κατά τη διάρκεια του πλήρους και του ύστερου Μεσαίωνα. Στην περίοδο του 10ου-11ου αιώνα, αυτός ο «μέσος» ιππότης ήταν συνήθως οπλισμένος με δόρυ και σπαθί με το ένα χέρι. Ένα σχετικά απλό κράνος και αλυσιδωτή αλληλογραφία χρησίμευαν ως αμυντικό όπλο. Φυσικά, τις περισσότερες φορές πολεμούσε έφιππος. Στα τέλη του Μεσαίωνα (14ος-15ος αιώνας), ειδικά στη Γαλλία και τη Βουργουνδία, αλλά και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αυτός ο «μέσος ιππότης» φορούσε όλο και περισσότερο πανοπλία από πλάκες, προστατεύοντάς τον συχνά από την κορυφή ως τα νύχια. Φορούσε διάφορα είδη κρανών στο κεφάλι του (π.χ. το λεγόμενο μεγάλο κράνος ή γείσο) και ως επιθετικό όπλο χρησιμοποιούσε τις περισσότερες φορές μια μακριά λόγχη και αφού έσπασε και άλλα είδη όπλων - π.χ. ένα σουβλάκι. Το ξίφος, ως πανάκριβο κομμάτι εξοπλισμού, χρησιμοποιήθηκε τις περισσότερες φορές ως έσχατη λύση. Οι Ευρωπαίοι ιππότες πολεμούσαν τις περισσότερες φορές έφιπποι, εκτελώντας την κλασική επίθεση ιππικού στον αντίπαλο.