Το T-35 είναι ένα σοβιετικό άρμα πολλαπλών πυργίσκων από την περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πρώτα πρωτότυπα αυτού του οχήματος κατασκευάστηκαν τα έτη 1932-1933 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε στα έτη 1934-1938 ή 1939. Περίπου 60 παραδείγματα αυτού του οχήματος κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Στη βασική έκδοση, το βάρος μάχης του τανκ ήταν μέχρι 50 τόνους. Η κίνηση παρέχεται από έναν κινητήρα καρμπυρατέρ M-17 με χωρητικότητα 500 HP. Ο κύριος οπλισμός ήταν ένα πυροβόλο των 76,2 χιλιοστών και δύο πυροβόλα των 37 χιλιοστών ή των 45 χιλιοστών, ενώ ο δευτερεύων οπλισμός αποτελούνταν από 5 έως 6 πολυβόλα DT των 7,62 χιλιοστών.
Οι εργασίες σχεδιασμού για το T-35 ξεκίνησαν το 1929 και ο κύριος στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα βαρύ άρμα πολλαπλών πυργίσκων. Η έμφαση δίνεται κυρίως στα ισχυρότερα δυνατά όπλα, με την πανοπλία να αντιμετωπίζεται ως δευτερεύον ζήτημα. Η έμπνευση για το βρετανικό A1E1 Independent από το εργοστάσιο του Vickers αντλήθηκε ξεκάθαρα. Αν και το αυτοκίνητο εγκρίθηκε για παραγωγή και υπηρεσία στον Κόκκινο Στρατό, δημιούργησε πολλά προβλήματα. Πρώτα απ 'όλα, χαρακτηρίστηκε από περιορισμένη ευελιξία, με κακή θωράκιση και αποτελεσματική και αποτελεσματική διοίκηση πληρώματος 10-11 ατόμων αποδείχθηκε πρακτικά αδύνατη. Παρά τις μεταγενέστερες προσπάθειες τροποποίησης (π.χ. πάχυνση της μετωπικής θωράκισης), το τανκ, όπως και άλλα άρματα μάχης με πολλαπλούς πυργίσκους, αποδείχθηκε αδιέξοδο στην ανάπτυξη τεθωρακισμένων όπλων. Οχήματα μάχης αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική περίοδο του γερμανοσοβιετικού πολέμου του 1941-1945.
The models are digitally printed - some adhesives can dissolve the ink!
Paint in digital printing can be dissolved by certain types of adhesives like butaprene and similar on the same solvents. Before bonding, it is advisable to try the adhesive used on a barely visible part of the model.