Το Pz.Kpfw VI (Sd.Kfz.181) Tiger είναι ένα γερμανικό βαρύ τανκ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα από τα πιο διάσημα οχήματα μάχης εκείνης της εποχής. Η διοίκηση του γερμανικού Panzerwaffe είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα βαρύ άρμα από την αρχή του πολέμου, αλλά οι πρώτες προσπάθειες με τη μορφή του αιωνόβιου τανκ Neubaufahrzeuge αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Το 1939 και το 1940 διεξήχθησαν αναποτελεσματικά, αλλά μετά τη σύγκρουση με τα T-34 και KW-1 στο ανατολικό μέτωπο, οι εργασίες για το νέο βαρύ τανκ επιταχύνθηκαν. Στις 20 Απριλίου 1942, το πρωτότυπο της νέας δεξαμενής, με την ονομασία VK 4501 (H), υποβλήθηκε σε δοκιμές πεδίου παρουσία του Αδόλφου Χίτλερ και τέθηκε σε μαζική παραγωγή λίγο αργότερα. Οι πρώτες εκδόσεις παραγωγής ονομάστηκαν Pz.Kpfw VI Ausf.H1 (αργότερα Ausf.E). Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, τα έτη 1942-1945, η δεξαμενή τροποποιήθηκε συστηματικά με, για παράδειγμα, προσθήκη φίλτρων σκόνης Feifell, διαφορετική τοποθέτηση προβολέων, εκσυγχρονισμό οπτικού εξοπλισμού, αλλαγές στον πυργίσκο του διοικητή κ.λπ. από έναν 12κύλινδρο κινητήρα καρμπυρατέρ Maybach HL230 P45 με χωρητικότητα 700 HP. Το άρμα Pz.Kpfw VI, αν και δεν είχε τέτοιο περιγραμμένο μπροστινό κύτος όπως το T-34 ή το Pantera, ήταν ένα βαριά θωρακισμένο όχημα (μετωπική θωράκιση έως 120 mm), οπλισμένο με ένα πολύ αποτελεσματικό πυροβόλο KwK 36 L / 56 88 mm , το οποίο κέρδισε τη φήμη του πιο αποτελεσματικού τανκ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ένα όχημα πολύ καλύτερο από το Συμμαχικό Μ4 ή τον Τσόρτσιλ και το Σοβιετικό T-34/76. Θα μπορούσε επίσης εύκολα να πολεμήσει τα IS-2 ή M-26, ξεπερνώντας τα με την αποτελεσματικότητα του κύριου οπλισμού. Από την άλλη πλευρά, το Pz.Kpfw VI είχε κάποια μειονεκτήματα - πρώτα απ 'όλα, ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα στην παραγωγή του και είχε μια πολύ περίπλοκη ανάρτηση. Στην μεταγενέστερη περίοδο του πολέμου, η ποιότητα της πανοπλίας του Τίγρη επιδεινώθηκε επίσης, γεγονός που προέκυψε από την έλλειψη πρόσβασης στα κοιτάσματα μολυβδαινίου από τη γερμανική οικονομία. Παρά αυτά τα μειονεκτήματα, η Τίγρη στα πεδία των μαχών αποδείχθηκε ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο. Πολέμησε με επιτυχία στην Τυνησία, στην Αψίδα του Κουρσκ, στη Νορμανδία και στο Ανατολικό Μέτωπο. Τεχνικά στοιχεία: μήκος (με κάννη): 8,45 m, πλάτος: 3,7 m, ύψος: 2,93 m, ισχύς κινητήρα: 700 km, βάρος: 56,9 t, αυτονομία (στο δρόμο): 100 km, μέγιστη ταχύτητα (στο δρόμο) : 38 km/h, οπλισμός: 1 πυροβόλο 88 mm KwK 36 L / 56, 3 πολυβόλα MG 34 των 7,92 mm.
Ο Ότο Κάριους γεννήθηκε το 1922 και πέθανε το 2015. Ήταν Γερμανός αξιωματικός των τεθωρακισμένων, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα «δεξαμενόπλοια» του γερμανικού στρατού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που κατέστρεψε πάνω από 150 εχθρικά οχήματα. Ο Ότο Κάριους, λίγο μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, προσπάθησε να πάει στο στρατό, αλλά απορρίφθηκε δύο φορές λόγω κακών σωματικών συνθηκών. Ωστόσο, το 1940 μπήκε σε αυτό και αφού εκπαιδεύτηκε ως στρατιώτης πεζικού, προσφέρθηκε εθελοντικά να ενταχθεί στις τεθωρακισμένες δυνάμεις και η αίτησή του εγκρίθηκε. Ο Otto Carius ξεκίνησε τη μάχη του με τις μάχες στην Ανατολική Πρωσία και τα κράτη της Βαλτικής ως μέρος της Επιχείρησης Barbarossa - ξεκινώντας τον Ιούνιο του 1941. Το πρώτο του τανκ ήταν το τσέχικο Pz.Kpfw 38 (t). Το 1941-1942 πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο και το 1943 μετατέθηκε στο 502ο Τάγμα Βαρέων Αρμάτων, όπου πολέμησε ήδη στο τανκ Tiger. Μετά από σοβαρές στιγμές και ανάρρωση, στις αρχές του 1945, μετατέθηκε στο 512ο Τάγμα Βαρέων Τεθωρακισμένων Κανονιών, που είχε οχήματα Jagdtiger σε απόθεμα. Τον Απρίλιο του 1945, μαζί με τη μονάδα του, συνθηκολόγησε με τα αμερικανικά στρατεύματα. Υποτίθεται ότι την περίοδο 1941-1945 κατέστρεψε περισσότερα από 150 τεθωρακισμένα οχήματα του εχθρού, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο αποτελεσματικούς Γερμανούς "pancerniaków" από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.