US Navy SEAL (πλήρες όνομα: United States Navy Sea, Air and Land) είναι το όνομα μιας ειδικής μονάδας που υπηρετεί στο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Δημιουργήθηκε με ειδική διαταγή του προέδρου John F. Kennedy τον Μάιο του 1961, αλλά χρονολογείται από την ειδική μονάδα του Πολεμικού Ναυτικού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ονομάζεται UDT (UDT). Ομάδα υποβρύχιας κατεδάφισης). Αρχικά στρατιώτες Τα US Navy SEAL εκπαιδεύτηκαν κυρίως για να επιχειρούν στο υδάτινο και ημι-εδαφικό περιβάλλον, με ιδιαίτερη έμφαση στον έλεγχο των εχθρικών πλοίων και πλοίων. Επί του παρόντος, είναι μια ευέλικτη ειδική μονάδα που χρησιμοποιείται επίσης σε επιχειρήσεις ξηράς και επιφανείας-αέρα. Χρησιμοποιείται επίσης σε αντιτρομοκρατικές δραστηριότητες ή για τη διεξαγωγή των λεγόμενων ειδική αναγνώριση. Κάθε στρατιώτης του σχηματισμού πρέπει να περάσει από μια πολύ απαιτητική εκπαίδευση 41 εβδομάδων, μετά την οποία λαμβάνει το λεγόμενο SEAL τρίαινα. Στρατιώτες αυτού του σχηματισμού συμμετείχαν σε πολλές συγκρούσεις, μεταξύ των οποίων: ο πόλεμος του Βιετνάμ (1964 / 1965-1975), τόσο οι πόλεμοι του Περσικού Κόλπου (1990-1991 και 2003) όσο και οι επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν (από το 2001).
Ο πόλεμος του Βιετνάμ, γνωστός και ως Δεύτερος Πόλεμος της Ινδοκίνας (ονομάζεται πόλεμος του Βιετνάμ), διεξήχθη από το 1964 (γεγονότα στον Κόλπο του Τόνκιν) ή από το 1965 (η απόβαση των πρώτων, μεγαλύτερων αμερικανικών δυνάμεων στο Βιετνάμ) μέχρι το 1975, δηλ. μέχρι την κατάληψη του Νοτίου Βιετνάμ μέσω του Βόρειου Βιετνάμ. Οι αντίπαλοι σε αυτόν τον πόλεμο ήταν, αφενός, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που υποστήριζαν τον σύμμαχό τους, δηλαδή το Νότιο Βιετνάμ και το Βόρειο Βιετνάμ, μαζί με τους κομμουνιστές αντάρτες Βιετκόνγκ, υποστηριζόμενους (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) από τη ΛΔΚ και την ΕΣΣΔ. Ας υποθέσουμε ότι κάποτε, στο μέγιστο, το Βόρειο Βιετνάμ περιλάμβανε περίπου 690.000 στρατιώτες στη σύγκρουση, το Βιετκόνγκ - περίπου 200.000 άτομα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν στο αποκορύφωμα της εμπλοκής τους το 1969, όταν το Βιετνάμ είχε περίπου 540.000 Αμερικανούς στρατιώτες. Η άμεση αιτία της σύγκρουσης ήταν οι αξιώσεις και οι φιλοδοξίες του Βόρειου Βιετνάμ να πάρει την εξουσία και τον έλεγχο του νότιου γείτονά του, κάτι που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να συμφωνήσουν. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα ανταρτοπόλεμου, στον οποίο οι εξαιρετικά προηγμένες τεχνολογικές ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ υπέστησαν σημαντικές απώλειες και τελικά έχασαν στη σύγκρουση με τις ένοπλες δυνάμεις ασύγκριτα χειρότερα. Αξίζει να προστεθεί ότι από καθαρά στρατιωτική άποψη, τα αμερικανικά στρατεύματα μπόρεσαν να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες στους αντιπάλους τους (π.χ. η επίθεση Tet του 1968), αλλά στα λεγόμενα Το «μέτωπο της έδρας» το έχασε τελείως. Συχνά θεωρείται ότι ο πόλεμος του Βιετνάμ χάθηκε από τις ΗΠΑ κυρίως λόγω των εντάσεων στην αμερικανική κοινωνία, της απροθυμίας της να το κάνει και της αδυναμίας του κατεστημένου των ΗΠΑ να παράσχει μια πειστική αιτιολόγηση. Ο πόλεμος του Βιετνάμ τελείωσε τελικά το 1975 με την πλήρη ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες αναγκάστηκαν να αποσυρθούν από το Βιετνάμ και να συμβιβαστούν με την ενοποίηση του Βιετνάμ από την κομμουνιστική κυβέρνηση στο Ανόι. Το κύρος αυτής της χώρας στη διεθνή σκηνή έχει επίσης μειωθεί σημαντικά εδώ και καιρό.