Βιετκόνγκ (Πολ. Βιετκόνγκ) είναι μια καθομιλουμένη ονομασία που χρησιμοποιείται σε μονάδες και στρατιώτες Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Νοτίου Βιετνάμ κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ του 1964 / 1965-1975. Εφαρμόζοντας κάποια απλοποίηση, μπορεί να υποτεθεί ότι Οι Βιετκόνγκου ήταν ένα είδος διάδοχου των Βιετναμέζων παρτιζάνων που ονομάζονταν Βιετ Μινχ, οι οποίοι πολέμησαν για την απελευθέρωση του Βιετνάμ από τη γαλλική αποικιακή κυριαρχία το 1945-1954 και που προκάλεσαν μια ταπεινωτική ήττα στον γαλλικό στρατό στη μάχη του Ντιέν Μπιέν Φο. Το Βιετκόνγκ, που ιδρύθηκε επίσημα το 1954, διεξήγαγε δολιοφθορές και κομματικές δραστηριότητες στο Νότιο Βιετνάμ, με στόχο την ενοποίηση των δύο βιετναμικών κρατών. Με αυτόν τον τρόπο εφάρμοσε την πολιτική της κομμουνιστικής κυβέρνησης του Βόρειου Βιετνάμ. Δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα την περίοδο 1964-1968, δηλ. στην αρχή της αμερικανικής επέμβασης στο Βιετνάμ, όταν οι τάξεις της μάλλον αριθμούσαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα! Το 1968 ο Βιετκόνγκ διεξήγαγε το λεγόμενο την επίθεση Τετ, η οποία είχε ως στόχο την κατάληψη σημαντικών πόλεων στο Νότιο Βιετνάμ. Παρά τη στρατιωτική ήττα και την απόκρουση σχεδόν όλων των επιθέσεων, το Βιετκόνγκ είχε επιτυχία στην προπαγάνδα. Ωστόσο, υπέστη τόσο τεράστιες απώλειες στην πορεία του που αναγκάστηκε να μειώσει την κλίμακα των ενεργειών του μέχρι το τέλος της σύγκρουσης.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ, γνωστός και ως Δεύτερος Πόλεμος της Ινδοκίνας (ονομάζεται πόλεμος του Βιετνάμ), διεξήχθη από το 1964 (γεγονότα στον Κόλπο του Τόνκιν) ή από το 1965 (η απόβαση των πρώτων, μεγαλύτερων αμερικανικών δυνάμεων στο Βιετνάμ) μέχρι το 1975, δηλ. μέχρι την κατάληψη του Νοτίου Βιετνάμ μέσω του Βόρειου Βιετνάμ. Οι αντίπαλοι σε αυτόν τον πόλεμο ήταν, αφενός, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που υποστήριζαν τον σύμμαχό τους, δηλαδή το Νότιο Βιετνάμ και το Βόρειο Βιετνάμ, μαζί με τους κομμουνιστές αντάρτες Βιετκόνγκ, υποστηριζόμενους (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) από τη ΛΔΚ και την ΕΣΣΔ. Ας υποθέσουμε ότι κάποτε, στο μέγιστο, το Βόρειο Βιετνάμ περιλάμβανε περίπου 690.000 στρατιώτες στη σύγκρουση, το Βιετκόνγκ - περίπου 200.000 άτομα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν στο αποκορύφωμα της εμπλοκής τους το 1969, όταν το Βιετνάμ είχε περίπου 540.000 Αμερικανούς στρατιώτες. Η άμεση αιτία της σύγκρουσης ήταν οι αξιώσεις και οι φιλοδοξίες του Βόρειου Βιετνάμ να πάρει την εξουσία και τον έλεγχο του νότιου γείτονά του, κάτι που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να συμφωνήσουν. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα ανταρτοπόλεμου, στον οποίο οι εξαιρετικά προηγμένες τεχνολογικές ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ υπέστησαν σημαντικές απώλειες και τελικά έχασαν στη σύγκρουση με τις ένοπλες δυνάμεις ασύγκριτα χειρότερα. Αξίζει να προστεθεί ότι από καθαρά στρατιωτική άποψη, τα αμερικανικά στρατεύματα μπόρεσαν να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες στους αντιπάλους τους (π.χ. η επίθεση Tet του 1968), αλλά στα λεγόμενα Το «μέτωπο της έδρας» το έχασε τελείως. Συχνά θεωρείται ότι ο πόλεμος του Βιετνάμ χάθηκε από τις ΗΠΑ κυρίως λόγω των εντάσεων στην αμερικανική κοινωνία, της απροθυμίας της να το κάνει και της αδυναμίας του κατεστημένου των ΗΠΑ να παράσχει μια πειστική αιτιολόγηση. Ο πόλεμος του Βιετνάμ τελείωσε τελικά το 1975 με την πλήρη ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες αναγκάστηκαν να αποσυρθούν από το Βιετνάμ και να συμβιβαστούν με την ενοποίηση του Βιετνάμ από την κομμουνιστική κυβέρνηση στο Ανόι. Το κύρος αυτής της χώρας στη διεθνή σκηνή έχει επίσης μειωθεί σημαντικά εδώ και καιρό.