Hat 8257 WWI Russian Artillery Crew

Το ρωσικό πυροβολικό, καθώς και όλες οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, υπέστησαν αλλαγές μετά την ήττα στον πόλεμο με την Ιαπωνία το 1904-1905. Καταρχήν, έγιναν προσπάθειες για τη βελτίωση της εκπαίδευσης ιδιωτών, αλλά και υπαξιωματικών και στελεχών αξιωματικών και έγιναν προσπάθειες αξιοποίησης της αιματηρής εμπειρίας στην τακτική και στην επιχειρησιακή τέχνη. Κυρίως, όμως, εισήχθησαν σε υπηρεσία αρκετοί νέοι τύποι όπλων, για να αναφέρουμε τα λεγόμενα ένα πυροβόλο κοντής διαίρεσης μοντέλο 1913 διαμετρήματος 76 mm ή τα πυροβόλα όπλα μοντέλου 1910 διαμετρήματος 107 mm που εισάγονται από τη Γαλλία και κατασκευάζονται αργότερα στη Ρωσία, και οβίδες τύπου 1913 διαμετρήματος 152 mm. Αξίζει να προστεθεί ότι λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η τσαρική αυτοκρατορία διέθετε περίπου 6.850 όπλα όλων των τύπων και τύπων, και κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, η ρωσική βιομηχανία μπόρεσε να παράγει άλλα περίπου 11.700.000 πυροβόλα. Τμήμα. Αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι στην αρχή του Μεγάλου Πολέμου, το ρωσικό πυροβολικό χωρίστηκε σε πεζούς και ίππους. Ο κύριος, ανώτερος, σχηματισμός πεζικού πυροβολικού ήταν μια ταξιαρχία και μια ενιαία ταξιαρχία ανατέθηκε σε μια μεραρχία πεζικού. Αυτή η ταξιαρχία αποτελούνταν από 6 έως 9 μπαταρίες και καθεμία από αυτές αποτελούνταν από 8 πυροβόλα. Από την άλλη, το πυροβολικό αλόγων χωριζόταν κυρίως σε μπαταρίες, καθεμία από τις οποίες αποτελούνταν από 6 έως 8 πυροβόλα.