Ο Antonio Pigafetta ήταν ένα ιταλικό αντιτορπιλικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η καρίνα τοποθετήθηκε για αυτή τη μονάδα το 1928, η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1929 και το 1931 - το πλοίο τέθηκε σε λειτουργία. Το μήκος του κατά την εκτόξευση ήταν 107,3 μέτρα και πλάτος 10,2 μέτρα. Η πλήρης μετατόπιση έφτασε τους 2.700 τόνους και η μέγιστη ταχύτητα - σε περίπου 39-40 κόμβους. Ο οπλισμός περιελάμβανε: 6 πυροβόλα των 120 mm, 2 πυροβόλα AA των 40 mm και 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm. Ο Antonio Pigafetta ήταν ένας από τους καταστροφείς της κλάσης Navigatori. Μονάδες αυτής της κατηγορίας κατασκευάστηκαν ως τα λεγόμενα αρχηγοί στολίσκων και έδωσαν έμφαση στον υψηλότερο δυνατό οπλισμό πυροβολικού. Ο αναμενόμενος εχθρός για μονάδες αυτού του τύπου ήταν τα γαλλικά αντιτορπιλικά - ειδικά η κατηγορία Jaguar. Ο Antonio Pigafetta κατασκευάστηκε σε ένα ναυπηγείο στην πόλη Fiume στην Ιταλία. Λίγο πριν η χώρα εισέλθει στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η μονάδα υποβλήθηκε σε εκσυγχρονισμό, ο οποίος βελτίωσε τη σταθερότητα και τη θαλάσσια γενναιότητά της, αλλά μείωσε τη μέγιστη ταχύτητα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η μονάδα συμμετείχε ενεργά συμμετέχοντας, μεταξύ άλλων, στη μάχη του ακρωτηρίου Στίλο το 1940. Αργότερα, ήταν κυρίως υπεύθυνος για την κάλυψη ιταλικών νηοπομπών προς και από τη Βόρεια Αφρική. Το 1942 συμμετείχε στη διάσωση επιζώντων από το βυθισμένο αντιτορπιλικό Pessagno. Μετά την παράδοση της Ιταλίας, ο Antonio Pigafetta καταλήφθηκε από τους Γερμανούς τον Σεπτέμβριο του 1943. Από το 1944, η μονάδα χρησιμοποιήθηκε - υπό γερμανική σημαία - στην Αδριατική με την ονομασία TA-44. Το αντιτορπιλικό βυθίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1945 ως αποτέλεσμα αεροπορικής επιδρομής των Συμμάχων.
Ο Scipione Africano ήταν Ιταλός, και αργότερα Γάλλος, ελαφρύ καταδρομικό (διαφορετική ταξινόμηση: αρχηγός στολίσκου) από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μεταπολεμική περίοδο. Η καρίνα τοποθετήθηκε κάτω από αυτό το σκάφος το 1939, η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1941 και τον Απρίλιο του 1943 - το πλοίο τέθηκε σε λειτουργία. Το μήκος του κατά την εκτόξευση ήταν 142,2 μέτρα και πλάτος 14,4 μέτρα. Η πλήρης μετατόπιση έφτασε περίπου τους 5.400 τόνους και η μέγιστη ταχύτητα - σε περίπου 41-43 κόμβους. Ο οπλισμός περιελάμβανε: 8 πυροβόλα των 135 χλστ., 8 πυροβόλα των 37 χλστ. και 8 τορπιλοσωλήνες των 533 χλστ.
Το Scipione Africano ήταν ένα από τα πλοία της κατηγορίας Capitani Romani. Τα πλοία αυτού του τύπου κατασκευάστηκαν ως ένα είδος ιταλικής απάντησης στα γαλλικά πλοία κλάσης La Fantasque και Mogador. Στα νέα πλοία δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μέγιστη ταχύτητα και στον ισχυρότερο δυνατό πυροβολικό οπλισμό. Το Scipione Africano κατασκευάστηκε στο ναυπηγείο Cantiere navale fratelli Orlando στο Λιβόρνο. Ήταν επίσης το μοναδικό πλοίο της κατηγορίας της που έλαβε μέρος στη ναυμαχία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το γεγονός έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1943 και αντίπαλος του Scipione Africano ήταν οι βρετανικές τορπιλάκες. Μετά τον πόλεμο, η μονάδα καταλήφθηκε από τους Γάλλους και μετονομάστηκε σε Guichen. Τα έτη 1951-1954 υποβλήθηκε σε ενδελεχή εκσυγχρονισμό, ο οποίος συνίστατο στην εγκατάσταση πιο σύγχρονου ηλεκτρονικού εξοπλισμού και στην ενίσχυση των αντιαεροπορικών όπλων. Η μονάδα τελικά παροπλίστηκε το 1961.